ฟัน โคเยินผู้เป็นลูกชายของช่างทำรองเท้าในไลเดิน ได้รับการศึกษาทางศิลปะกับเอเซยัส ฟัน เดอร์แฟ็ลเดอ เมื่ออายุได้ 35 ปี ฟัน โคเยินก็มีห้องเขียนภาพของตนเองที่เดอะเฮก พี. เครนชอว์กล่าวว่างานของฟัน โคเยินไม่เคยขายได้ในราคาสูง แต่เขาก็ทดแทนโดยการเขียนภาพจำนวนมาก การเขียนใช้สีที่บางและเขียนอย่างรวดเร็วโดยใช้สีที่มีราคาถูก แม้ว่าจะปรับปรุงงานเขียนด้วยวิธีต่าง ๆ แล้วฟัน โคเยินก็ยังต้องหารายได้เพิ่มโดยเป็นตัวแทนการซื้อขายและนักประมูลภาพเขียน รวมทั้งเก็งราคาทิวลิปและราคาบ้าน แม้ว่าธุรกิจหลังมักจะเป็นธุรกิจที่ค่อนข้างปลอดภัยสำหรับการลงทุน แต่ในกรณีของฟัน โคเยินกลับเป็นสิ่งที่ทำให้มีหนี้สินมหาศาล เปาลึส โปตเตอร์เช่าบ้านจากฟัน โคเยิน และนีโกลาส ฟัน แบร์เคม ได้มาเป็นลูกศิษย์ของเขา

ในปี ค.ศ. 1652 ถึงปี ค.ศ. 1654 ฟัน โคเยินจำต้องขายงานเขียนและงานกราฟิกที่สะสมไว้ และต้องย้ายไปอยู่บ้านที่มีขนาดเล็กกว่าเดิม เขาเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1656 ขณะที่มีหนี้สินจำนวนถึง 18,000 กิลเดอร์ดัตช์ ทำให้ภรรยาหม้ายต้องขายภาพเขียนและเครื่องเรือนที่ยังคงเหลือ การเป็นหนี้สินของฟัน โคเยินอาจจะมีผลต่อโอกาสความก้าวหน้าทางอาชีพของยัน สเตน ลูกศิษย์และลูกเขยซึ่งย้ายออกจากเดอะเฮกในปี ค.ศ. 1654[1]